මිලින වන යෞව්වනය
ඉකිබිඳියි නිරතුරුව,
නෙතු අගට කඳුළු ගෙන ................
නොයෙක් විදි ව්ර්ණගෙන
නේක මල් සුවඳ මැද.........
සසළවෙයි හද මඩල
පිපෙන මල් පොකුරු මැද
නගන විට සිනා වැල්
මතක්වේද රුදුරු ලොව
නැත සඹද හැමදාම ............
ඒ සිනා මල් නිඹද
ඉතින් අපි මතු දිනට
තනමු වැරයෙන් මගක්
ඇවිද යන්නට සිනා මුවගින් ................
No comments:
Post a Comment