රළු අහස ගිගුම් දී
කඩා හැලෙන විට මහා වැසි
මට සෙවන වුයේ
නුබයි.............
හිරුට එරෙහිව රැයක් ඒත්දී
මිනි පහනක් වී මට එලිය දුන්නේ
නුබයි................
කඳුළු බිඳු නෙත තෙමත් දී
ඒ බිඳු පිසදා
සිනාසුනේ
නුබයි........
මටත් නොකිය මගෙන් වෙන වී
ලොවක් නොදෙරු දුකක් දී
මා තනි කලේ
නුබයි.......
No comments:
Post a Comment